هر لحظه داریم به روزای آخر سال نزدیک تر میشیم
آخر سالی که هم خوشی داشت هم ناخوشی , داریم به پایان سالی نزدیک میشیم که شاهد اشک های غم انگیز
, لبخند ها و خندیدن هایی بود که یه دلخوشی کوچیک یا بزرگ رو نشون میداد.
دلخوشی ای که برای بعضیا اومدن یه آدم جدید نو زندگیشون و امید برای شروع یه زندگیه جدید بود
و برای بعضیای دیگه موندن یه رفیق که با جون و دل دوستش دارن ,
رفیقی که تو بدنرین حالشون هم فقط دیدنش کافیه برای یه لبخند از ته دل.
نمیخوام از غم و غصه ها بگم چون سال جدید یعنی پشت سر گذاشتن غم ها
و امید برای تکرار شادی های بزرگ و کوچیک , نمیگم کلا بیخیال غم و غصه بشین ,
بلکه بیخیال غم هایی بشین که میدونین حتی ارزش فکر کردن ندارن
و بیخیال این بشین که کل زندگیتون بشه غصه و گریه کردن برای اون غمی که ارزششو داره.
واقعی زندگی کنین,واقعی بخندین.
امید داشته باشین به ساختن خاطره های خوب و پر از خندیدن های از ته دل توی سال جدید.
خندیدن هایی که دلیلش میتونه یه رفیق ، یه موفقیت , و یا واقعی شدن رویا های بزرگ و کوچیکتون باشه.
پس پیش به سوی سالی که قراره شاهد امید ها , لبخند ها و موفقیت هامون باشه.^_^
تا حالا شده بیخیال هرچی که هس ونیست دلت بخواد چند روز گم و گور شی ؟
یه روزی که شاید خیلی هم دیر نباشه و اصلا همین امروز باشه
دلت بخواد پاشی,حاضر شی, بدون هدف,بدون مقصد راه ییفتی تو خیابونا بین مردمی که نمیشناسنت
نه براشون مهمی .بری .انقد بری که ببینی سر از ایستگاه مترو در اوردی
یلیط بخری و توی ایستگاه , بین همه ی شلوغیایی که هول میزنن برای رسیدن به مقصد,
آروم و بی هیچ دغدغه ای خودتو به انتهای قطار برسونی و بشینی
پلک ببندی و بی توجه به هرچی که هست و نیست پیاده بشی و قدم بزنی.
گم شی توی خیابونا ,با گوشی خاموشی که دوست داری آدمای پشتش کمی نگرانت بشن.
دوست داری قدر بودنتو بدونن و دنیای بدون تو رو شده واسه چند ساعت تجربه کنن و جون بدن
از نبودنت تو نگرانیاشون,بفهمن که شاید نبودنت به چشم نمیاداما حیاتیه.یه روز ممکنه پاشن و
ببینن که دیگه نیستی دیگه بریدی از دنیا و آدماش.آدمایید که تا از دستت ندن,نمیفهمن کی بودی
و جایگاهت چقد براشون مهم بوده
آدمایی که:)
شمیم حیدری
درباره این سایت